Roadtripke maken.

Ja, we zijn nog eens weg.
Daar hebben we 1,5 jaar naar uitgekeken. Na onze reis naar Thailand zijn we eindelijk nog eens de volle 17 dagen weg.
Deze keer maken we een roadtrip van Lissabon naar Faro.
Klinkt stoerder dan het is.
We huren een auto (Citroen C4, helemaal niet zo cool om een roadtrip te doen, maar hey, hij heeft wel airco)en we hebben op voorhand 4 slaapplaatsen vastgelegd.
Aangekomen in Lissabon start het avontuur. Halt! Nog even niet. We missen een valies! Lap. Het moest er ooit van komen. We zagen het vanop het vliegtuig gebeuren. Onze koffer die aan de kant werd gesmeten en op een andere kar werd gelegd.
Bleek dat de flighttag eraf was gevallen.
Na 7 rondjes aan de bagageband gewacht te hebben, naar de balie en daar bleek dat onze koffer nog in Stuttgart stond. Langleve nametags. Anders stond die valies daar zonder naam.
En gelukkig heeft de echtgenoot de gewoonte om onze kleren op te splitsen + ons toiletgerief zat in de tas die we nog hadden. Dus we konden er nog even tegen.
We waren al in Lissabon geweest en wilden nu de streek er rond verkennen. Eerst naar Sintra.
Mooi kasteel, mooie omgeving en indrukwekkende vergezichten.
Daarna gingen we EVEN iets eten in het dorpje. Na 2 keer de berg rondgereden te hebben op zoek naar parking (lees ongeveer 2uur) zijn we eindelijk in het dorpje geraakt. Daar hebben we een ontzettend mooie bar ontdekt waar we ons terug op Bali waanden: Kasbah
De dag nadien gingen we naar Obidos. Eerst naar het strand want onze kinderen hadden behoefte aan een duik, aangezien we in Lissabon op een appartement zonder zwembad zitten. Aangekomen bleek het heel bewolkt en een zeer woelige zee met ijskoud water. Maar neemt niet weg dat ze zich op het strand prima geamuseerd hebben. Daarna dus naar Obidos, een 13de eeuws stadje bekend om zijn middeleeuwse huisjes en straatjes en uitgeroepen tot Unesco werelderfgoed. Heel pittoresk.
Vandaag zijn we wat gaan rondkuieren in Lissabon. We verblijven in Bairro Alto, dat is de uitgaansbuurt van Lissabon. En dat merken we 's nacht HEEL goed. Gelukkig slapen onze kinderen door het nachtlawaai. Het is wel een hele mooie plaats om te verblijven. We zijn met de typische tram naar Alfama gereden. Bekend om zijn smalle straatjes. Nadien het centrum in en dan weer naar 'huis'. Bij 34° een pittige wandeling. Vorige keer zijn we in de winter naar Lissabon geweest. Maar Lissabon in de zomer heeft ons hart veroverd.
Morgen trekken we verder naar de rust...

     

Onze wijk: Bairro Alto

Sintra

      

Ons appartementje

Onze roadtripcar :)

Was ophangen op z'n Portugees

Yep, overal foodtrucks

Kasbah in Sintra

Obidos

Photobomb. Onze Seth gooide zijn sleffer per ongeluk :)

Geniet...live your dream!

Het zilversmeden heb ik helaas moeten afzeggen doordat ik een gans nachtje ziek in m'n bed heb gelegen. Waarschijnlijk van het eten tijdens onze snorkeltrip. Een gerechtje met kip dat heel de trip werd meegesleurd in te warme temperaturen.
Na een dagje uitrusten in bed en aan het zwembad, zijn we de dag nadien fris terug vertrokken voor een lange rit op de nachtbus.
Maarten en de kids hebben hun dagje gevuld met zwemmen en een bezoekje aan de grotten, die naast ons hotel lagen.
De nachtbus hebben we moeten nemen omdat de nachttrein weeral volzet was en we niet weer een veel te dure vlucht wilden nemen.
Al bij al viel de rit met de nachtbus heel goed mee.
's Morgens om 6u werden we een kilometertje van Koasan Road letterlijk gedropt (lees: het is donker en je wordt met je half slaapwandelende kids en je bagage langs de kant van een drukke weg gedropt en moet je plan trekken om naar je gelukkig voorafgeboekte hotel te geraken).
Aangekomen in ons vertrouwde hotel Villa Cha Cha (hier zijn we onze reis begonnen), zijn we onmiddellijk in ons bed gekropen.
Tegen de middag opgestaan en nog wat te gaan shoppen. We hebben de laatste dagen nog extra genoten van Bangkok. De wereldstad waar ik de allereerste keer toen ik er kwam zo snel mogelijk weg wou, voelt nu een beetje als thuiskomen.
De dag nadien hebben we een fietstochtje gedaan met Ko Van Kessel. Een echte aanrader. Gelukkig hadden ze ons verwittigd dat de fietstocht voor behendige fietsers was, dus hadden we ervoor gekozen om onze kids achterop te nemen.
De beste beslissing want in de straatjes van soms 70 cm breed en de mega-drukte in Chinatown, zou ik niet kunnen ontspannen, moesten mijn kids zelf fietsen.
Nu was het zalig. In het begin wel even wennen en hard werken met de tropische temperaturen en borduren van telkens 40 cm. Maar je ziet Bangkok weeral vanuit een andere ooghoek. En onze gids maakte de trip extra aangenaam met zijn grapjes in het gebrekkig Nederlands.
De dag nadien zijn we uitgebreid gaan shoppen in het moderne deel van Bangkok. De regio van Siam. Je vindt er een H&M, Esprit, Mc Donalds maar ook Chanel, Dior en Lamborghini's.
En het allerleukste voor ons Ecko maar ook voor mama: het Hello Kitty House!
Een roos restaurant met stoelen, gebakjes en glasramen in de vorm van Hello Kitty.
Het gekke is, dat daar opvallend weinig kinderen zitten maar gewoon Aziatische koppels die genieten van een Hello Kitty gebakje en er met trots een selfie nemen.
We hebben de dag afgesloten met een feestmaal voor onze kids: een Happy Meal! Dat mocht wel een keertje na al die rijst.
's Avond hebben we afgesproken met een bevriend foodtrucker en zijn vriendin die toevallig die avond schuin tegenover ons logeerden! (hoe klein is de wereld toch) Een avondje heerlijk Vlaams praten, tips en ervaringen uitwisselen en Caiperinha's drinken.
De dag daarna, de laatste...was het tijd om mama en papa te verwennen. Tijd voor een bamboo tattoo.
We hebben lang gezocht om de meest hygienische, betrouwbare tattoo-shop te vinden. We kwamen terecht bij Seven Crowns Tattoo.
De uitbater van de shop kwam me bekend voor en na even aarzelen vroeg ik of hij in een band speelde. En ja hoor, het bleek niemand minder als de zanger van Kickback te zijn (ja, in een vorig leven waren wij hevige hardcore-fans).
We hebben onze Sak Yant en we zijn er heel blij mee. Een Sak Yant is een boeddistische tattoo die gezet wordt voor geluk en bescherming. Hij wordt bij voorkeur in een tempel door een monnik gezet, maar aangezien we daar niet de properste verhalen over horen (qua hygiëne dus), kozen we ervoor om gewoon naar een tattoo shop te gaan. We kregen op het einde elk onze bamboo-stok mee als aandenken.
We hebben de avond afgesloten met een paar heerlijke streetfoodgerechtjes.
's Morgensvroeg (om 6.15u) kwam de taxi ons oppikken om naar de luchthaven te vertrekken en met een traantje in m'n ogen heb ik genoten van de laatste glimpen van Bangkok, van de monikken die op straat hun donaties kwamen ophalen en van het liedje dat continu in m'n hoofd speelde: Leaving on a Jetplane (John Denver)

We hebben genoten...van de reis, van onze kids, van mekaar, van het goeie weer, van het eten, van de ontmoetingen, van de tempels, van de tuktuks, van de mooie momenten, van de vieze hutjes, van de mooie resorts, van de kilometers die we afgelegd hebben, van de eilanden, van de longtailboats, van de apen, de olifanten en de ratten...maar bovenal van onze kinderen te zien genieten.

Bedankt om ons te willen volgen op onze reis, hopelijk hebben jullie er even hard van genoten!
(Mijn levensmotto: Live your dream)

Als laatste nog even extra veel foto's ;)

 De grot naast ons hotel

 De nachtbus naar Bangkok

 Koasan Road

 Seth en Ecko kijk goed, zo wonen ook kindjes.

 Fietsen in Bangkok

 Plezier in de tuktuk

 Mmmmmac Donalds

 Hello Kitty House

 Bamboo tattoo

 Rechts de zanger van Kickback, ernaast onze tattoo-artiest

Een laatste lekkernij

Massatoerisme.

Koh Phi Phi, we wilden 1 plaats opnieuw doen van onze vorige reis en kozen Koh Phi Phi. Omdat we daar mooie herinneringen aan hadden.
Van die mooie herinneringen blijft helaas niet veel meer over. Het mooie strand is helemaal volgebouwd met dancings. Een 2de Lorret De Mar. Het water van de zee, wat ooit zo helder was, drijft nu vol smurrie. Massatoerisme, feestende jeugd en heel veel afval. Alles maar dan ook alles wordt er volgebouwd. Naar verluid kampt Koh Phi Phi met een afvalprobleem. Ze krijgen het niet meer verwerkt en lozen alles in de zee. Ik vrees een beetje voor de toekomst van dit ooit zo wondermooie eiland.
Wij komen helaas niet meer terug en ik denk dat we niet de enigen zijn.
Ook de hotelkamers zijn vies en verwaarloosd en kosten veel te veel geld voor hetgeen je ervoor krijgt.
Wij hadden een 'familyroom', gelegen tussen het restaurant en de receptie en tegenover een mastodont van een stroomgroep die de hele avond aan het ronken was. We hebben er geen oog dicht gedaan. Gelukkig vielen de kindjes wel in slaap. We hebben er het beste van gemaakt. Phi Phi heeft 100den winkeltjes, dus dan maar shoppen. Een klein stukje 'proper' strand gezocht en wat genoten van de enige reggaebar die er overschoot van toen.
Na 3 nachten hebben we het paradijs verlaten richting Railay. Eigenwijs als mijn ventje is, niks geboekt en bij aankomst om 18u beginnen zoeken naar een hotelkamer. Maarten is met de kindjes ergens iets gaan drinken en ik heb ongeveer 15 hotels afgegaan. Alles vol! Lichte paniek dus. In het voorlaatste hotel hadden ze uiteindelijk plaats. Oef. Veel te duur voor een lelijke kamer, maar we hebben een bed en dat is het belangrijkste. EN we hebben een zwembad. Gisteren, op Maarten zijn verjaardag, hebben we de hele dag aan het zwembad gelegen. Op het einde kwamen er 20 apen aangelopen om chips te pikken en van het zwembad te drinken.
Railay staat bekend om zijn krijtrotsen en is heel populair bij klimmers.
Ons hotel is dan ook heel mooi gelegen. Aan onze kant van het strand zijn er enkel lelijke mangroves. Op Railey West (+/- 1km) is er een prachtig zandstrand waar we gisterenavond met een pintje van de sterrenhemel hebben genoten. Op zich dachten wij dat Railay niet zoveel voorstelde, maar we zijn vandaag een snorkeltrip gaan doen en het was adembenemend. Een fantastische dag, ondanks de woelige zee. En onze kindjes, die bloeien elke dag open. Seth en Ecko worden echte waterratten en ook van de dieren krijgen ze veel minder schrik.
Het wordt soms wel een beetje vermoeiend hoe vaak de mensen hen aanraken en soms met hen op de foto willen. Vooral ons Ecko strelen ze vaak over haar arm of ze nijpen er eens in.
Maar ze houden het nog wel even vol ;)
Gisteren heeft ons Ecko met haar klasje geskyped. Heel leuk! En nu wacht onze Seth vol ongeduld om met zijn klas te skypen.
Morgen ga ik een workshop zilver smeden doen en overmorgen nemen we de nachtbus richting Bangkok om de laatste dagen van onze vakantie door te brengen :/
Hieronder nog eens een paar mooie plaatjes van de mooiste stukje van Koh Phi Phi en Railay.

Koh Phi Phi

 'Familyroom'

Ook voor school  moet er gewerkt worden

Railay